|
ΕΝΦΙΑ. Αντικειμενικό σύστημα προσδιορισμού φορολογητέας αξίας ακινήτου |
ΜΔΕφΑθ 78/2022 Tμ. 8o
Όπως προκύπτει από τις διατάξεις του Ν 4223/2013, για τον προσδιορισμό της αξίας της ακίνητης περιουσίας, που αποτελεί αντικείμενο φορολογικής επιβάρυνσης, λαμβάνονται υπʼ όψιν γενικά και αντικειμενικά κριτήρια (τιμές εκκίνησης ή αφετηρίας, επιφάνεια ακινήτου, συντελεστές αυξομείωσης, κλπ. - βλ. αναλυτικά άρθρο 4 του νόμου). Ενόψει του ότι η επιβολή του ένδικου φόρου στηρίζεται στην οικονομική αξία της ακίνητης περιουσίας του φορολογούμενου, η μη συνεκτίμηση για την επιβολή και τον προσδιορισμό του ύψους του συνόλου των εισοδημάτων του, καθώς και του συνόλου των άμεσων φόρων που επιβάλλονται στο φορολογούμενο ή του συνόλου των φόρων που επιβάλλονται επί της περιουσίας του, δεν καθιστά το επίδικο φορολογικό βάρος αντίθετο στα προαναφερθέντα άρθρα του Συντάγματος. Με τα δεδομένα αυτά και ενόψει του δημόσιου σκοπού, για τον οποίο θεσπίστηκε ο ΕΝ.Φ.Ι.Α., δηλαδή της διατήρησης της δημοσιονομικής σταθερότητας της χώρας και της εξασφάλισης των δημοσίων εσόδων (βλ. εισηγητική έκθεση του νόμου), η επιβολή του επίδικου φόρου δεν υπερβαίνει τα όρια της κατά τα ανωτέρω διακριτικής ευχέρειας του νομοθέτη να διαμορφώνει εκάστοτε το οικείο φορολογικό σύστημα και να καθορίζει τον ενδεδειγμένο τρόπο φορολόγησης διαφόρων κατηγοριών φορολογικών στοιχείων και, επομένως, δεν παραβιάζει τις προαναφερθείσες συνταγματικές διατάξεις και αρχές, ούτε, εξάλλου, μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά δυσανάλογη επέμβαση στην περιουσία των φορολογουμένων αντίθετη προς το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ.